Marcel, Ben, Miki

 „Miki” – to starszy piesek, który mimo przebywania od jakiegoś czasu w schronisku, zupełnie nie potrafi się w nim odnaleźć. Sprawia wrażenie pieska, który do tej pory miał spokojny i bezpieczny dom w którym cały czas był człowiek. Być może osoba, która się nim opiekowała zmarła a Mikiemu zawalił się cały świat... Trafił do schroniska zadbany, taki troszkę okrąglutki. Teraz wygląda gorzej, jednak wydaje się jakby miał szlacheckie geny i stara się „trzymać klasę”, czym wyróżnia się spośród innych schroniskowych bidul. Patrząc na niego wydaje się jakby przed chwilą zszedł z poduszki i jakimś zupełnym przypadkiem znalazł się w innym świecie. Miki wygląda na psiaka, który był wcześniej noszony na rękach, mimo tego, to dobrze ułożony i grzeczny piesek. W schronisku walczy o uwagę machając przednimi łapkami w stronę ludzi. Zachowuje się rozpaczliwie, jakby chciał uwolnić się za wszelką cenę a ponieważ nie zaznał zła od ludzi poszedłby do każdego, byle tylko opuścić  kraty. Miki to piesek dla osoby dorosłej, która skupi się tylko na nim i będzie go traktowała z należytym szacunkiem. To „pański piesek”:) przyzwyczajony do wygód i pieszczot, dlatego zasługuje na rozsądnego opiekuna i spokojny dom.

 

 

********

 „Ben” – wyciszony i bardzo spokojny piesek. Odkąd trafił do schroniska jest zamknięty w sobie i smutny. Lubi gdy się go głaszcze i poświęca uwagę, jednak nie okazuje radości a raczej smutek, że trwa to tak krótko… Piesek jest wrażliwy dlatego nie może dostosować się do tak specyficznego miejsca jakim jest schronisko. Potrzebuje on spokoju i jednego człowieka, który będzie dla niego ostoją bezpieczeństwa. Nie jest żądny nowych wrażeń, woli stałość i niezmienność w swoim życiu. W związku z tym, powinien on koniecznie trafić do domu, z którego nikt go już nigdy nie wyrzuci – domu  do końca życia! Kiedy przekona się, że zyskał na zawsze jednego człowieka z pewnością bardziej otworzy się na świat i poczuje się pewniej. Będzie lojalnym towarzyszem spacerów i wszelkich czynności przy których będzie mógł towarzyszyć swojemu opiekunowi.

 

********

„Marcel” – piesek przypominający wyglądem małego owczarka szkockiego. Jest bardzo wesoły i żywiołowy. Robi wszystko, by zachęcić człowieka do podejścia do jego boksu. Lubi się bawić i  być głaskany. Jest otwarty i bardzo towarzyski, co kwalifikuje go do domu w którym „będzie się coś działo”. Z pewnością nie będzie leżał grzecznie w jednym miejscu i czekał na spacer. Dobrze będzie dogadywał się w zabawie z dziećmi, bo w jego oczach widać iskrę do szaleństw. To piesek ruchliwy, dlatego jego spacery będą musiały być aktywne, by wracał w miarę zmęczony i nie psocił w domu. Ponieważ jest młody i reaguje na gesty człowieka, szybko przyswoi sobie zasady jakie będą panowały w domu i się do nich dostosuje – jednak zawsze należy pamiętać, że podczas nauki, trzeba być konsekwentnym:)
 

Beja, Skubi i Pikuś ....?

„Skubi” – to mały staruszek. Kilka miesięcy trwało zanim zaakceptował miejsce w którym się znajduje. Do tej pory panicznie bał się ludzi i chował do budy na każdy ich widok. Można go było zobaczyć tylko, kiedy było się w sporej odległości od jego boksu i zajmowało się czymś innym. Był bardzo wycofany i bałyśmy się, że skoro po tak długim czasie nie ma z nim kontaktu, to już będzie o niego coraz trudniej. Jednak kiedy już przestałyśmy w to wierzyć, Skubi zaczął być coraz śmielszy! Teraz – jeszcze z dystansem - kiedy poznaje „swoich”, podchodzi coraz bliżej i nagle wychodzi z niego zupełnie inna natura – macha ogonkiem, tuli się, mruczy aż poszczekuje z radości! Wierzyć się nie chce, że do tej pory widziałyśmy tylko jego przerażone oczy wyglądające z budy! Ten pies chyba nigdy w swoim życiu nie zaznał dobroci ze strony człowieka, i musiał trafić do schroniska, by to w końcu poczuć. Tak bardzo chciał być głaskany, ale jego strach był zawsze większy by zaryzykować. Teraz na szczęście proporcje się odwróciły i Skubi – chociaż dziadek - zaczął cieszyć się życiem i nadaje się do adopcji! Jednak człowiek który się nim zaopiekuje musi przekonać go, że to już na zawsze, dlatego na początku powinien z nim spędzać dużo czasu – nie chodzi o zabawę, lecz o możliwość tego, by czuł on stałą obecność właściciela. Wtedy poczuje co to bezpieczeństwo i już ze spokojem będzie uczestniczył w życiu „swojego pana” i wcale nie znaczy że będzie zachowywał się jak staruszek, jedynie będzie na niego wyglądał.

 W schronisku od lipca 2013r.

 

********

„Beja” – to nieduża suczka, która ma już „swoje” lata. Nie charakteryzuje się czymś szczególnym, dlatego nikt nie zwraca na nią uwagi. Beja jest indywidualistką i nie potrzebuje kontaktu z człowiekiem. W schronisku, przy innych psach uczy się podchodzenie do ludzi, jednak głaskanie nie sprawia jej przyjemności i może się bez niego obejść. Jest spokojną suczką i nie potrzebuje ruchu oraz przebywania w miejscach gdzie się coś dzieje. Jej współlokatorki, które zawsze były młodsze i energetyczne, tylko ją denerwowały. To suczka która potrzebuje spokojnego kąta, z którego będzie wychodzić tylko wtedy kiedy sama zechce. Z tych względów adopcja Bei nie będzie należała do wymagających – najlepiej jakby człowiek zapewnił jej ciepły kąt z pełną miską  i nic więcej od niej nie chciał – broń Boże jakiś innych zwierząt czy dzieci! Jeśli możesz zapewnić  tej niewymagającej suczce spokojna starość, to ona czeka!


****
 „Pikuś” – nieduży kudłaty piesek. Miejsce, w jakim musi teraz przebywać budzi w nim zdziwienie i nie bardzo rozumie co tu się dzieje. W związku z tym,  postanowił to przeczekać. I tak, kiedy ktoś przechodzi, poszczeka jak inne psy, kiedy ktoś woła na głaskanie, podejdzie i pocieszy się trochę, jednak nie jest natarczywy. Robi to, co trzeba w takim miejscu. Nie sprawia kłopotów, by tylko jak najszybciej wyjść na wolność i nigdy tu nie wracać. Ze względu na swój indywidualizm, Pikuś nadaje się do domu  w którym są osoby dorosłe. Lepiej jakby było w nim ciszej niż głośniej. Nie będzie miał wielu wymagań – w zamian za ciepły  kąt i spokojne życie, nie będzie sprawiał żadnych problemów swojemu opiekunowi i szybko dostosuje się do  zasad panujących w domu.